αεροδονταλγία

η Ιατρ.

οδοντόπονος που προκαλείται από τη συστολή ή τη διαστολή τού αέρα που υπάρχει κάτω από ένα σφράγισμα δοντιού, όταν η πίεση μέσα στη στοματική κοιλότητα αυξάνει ή ελαττώνεται.

[ΕΤΥΜΟΛ. < aerodontalgia, νεολατινικός επιστήμον. όρος, ελληνογενής < αήρ + οδούς (ή οδών) -όντος + αλγία (< άλγος)].